Aşinayım, Aşiyânda

Bugün uyandığımda içimden kahvaltı hazırlamak gelmedi. Daha öncesinden bildiğim, sevdiğim, menemenci Serkan‘a doğru yola düşmüştüm bile. Üstelik bu kez neredeyse haritaya bile bakmadan. Yeni işe başlayan 13 yaşlarında bir delikanlıyla da tanışma fırsatı oldu.Kendisi üniversiteye gitmeyi düşünmüyor. “Liseyi bitirsem yeter, nasıl olsa olacağımız garsonluktan ötesi değil, alacağım da 700 lira maaş..” ———“üniversiteyi bitirsen 7000 alırsın oysa” diyorum..——omuz silkip geçiyor—…

Bu kez kaşarsız sade menemen istiyorum, her ne kadar ekonomi yapmak istesem de sigara böreklerini ekmek yerine kullanacak kadar da pervasızım… “Peynirli mi patatesli mi” diye soruyor…

Patatesli diyorum.. Ardından peynirliyi ilave ettiriyorum..

Çay rize çayı. Bardak Mahmood imzalı. Bu markanın sahibinin Antep’li bir firma olduğunu biliyorum. Lidersan şirketinin. Bir arkadaşımı Lidersan’a işe girmesini engellemeye çalışmışlığımı unutmuyorum.

Serkan’la konuşuyoruz bardak hakkında. “Mahmud Efendi ölmüş geçenlerde, haberiniz oldu mu” diye soruyorum.. Serkan sadece bakıyor “ ………boş gözlerle sessizlik…..”

Mahmud Efendi’yi araştırıyorum internettten, Dünyanın en etkin islam insanlarından 34. sü diye yazıyor yanılmıyorsam.

Bu arada Serkan’la konuşurken çayı üzerime döküyorum. İşe yeni başlayan ufaklık hemen karşımda, “ağabey çayı üzerinize döküyorsunuz” diye uyarıyor. Resmen tshirtümün ucundan şortumun üst kısmının hatırı sayılacak kadar miktarı boca.. “peçete getireyim” diyor, ”var, teşekkür ederim” diyorum..

Bu ufaklığın geleceğe umutsuz bakışını, açlığımın gafletinde, umuda dönüştüremeyişimin ahını yaşadığımı sanıyorum.. (iç hesaplaşma)

Serkan çektiğim fotoğrafları nerede paylaştığımı soruyor. “Kişisel instagram hesabımda” diye yanıtlıyorum. İnstagram hesabımı soruyor “Haarun” diyorum, “çift aa’yla”

“Az takipçimin olduğunu görünce beni önemsiz olarak adledecektir” diye iç geçiriyorum…

Telefonuma baktığım da ise beni arkadaş olarak eklediğini görüyorum…

Sonrasında da hızımı alamayıp Rumelihisarına vuruyorum kendimi. Dahasını, yaşadıklarımı iki youtube filmi olarak görebilirsiniz. Ve de umarım beğenirsiniz :)

Ps.1

”Bağışla beni çocuk- Sana “söz” varlığımdır.

Ps.2

Akdeniz üniversitesinde, doğal boyaları sentetik boyalara karşın ateşli bir kararlılıkla akademinin önünde savunurken, bir hoca, “Buna inanıyor musunuz” diye sormuştu. ”Bazı insanlar gördüklerine inanır, bazılarıysa inandıklarını görürler” diye yanıtlamıştım…

Ps3

Güzel olan herşeyi dinle. Ama en çok kendi sesini dinle….(Elvis Aron Presley)